Begeleiding en ondersteuning.
Naast de ondersteuning op medisch vlak, is de geestelijke ondersteuning van de zieke enorm belangrijk. Ik denk dat we, als begeleider, in eerste instantie aandacht moeten geven, de persoon de mogelijkheid geven om zijn gemoed te luchten. Dit kan door het voeren van gesprekken, maar vooral door een luisterend oor aan te bieden, door aandacht te besteden aan zingeving. Deze opluchting kan voor hem een zekere ontspanning betekenen wat dan ook een positieve invloed zal hebben. Het is natuurlijk ook belangrijk dat je ten opzichte van de zieke ruimte laat om over alles te praten, over alle onderwerpen die spontaan worden aangebracht door de zieke, over zijn diepe gevoelens, over zijn pijn,...... Ik denk niet dat het zinvol is om de persoon een gesprek op te dringen. Het is beter hem het initiatief te laten nemen want je weet niet hoe hij zich voelt, of hij wel zin heeft om te praten, of hij behoefte heeft aan een gesprek. Door aandachtig te luisteren en gevat tussen te komen, waarmee je blijkt geeft van interesse, geeft je de ruimte aan de zieke om zichzelf te zijn en zich veilig te voelen. Ik denk dat als je als begeleider open en eerlijk kan zijn, dus zeker niet de indruk geven dat je informatie achterhoudt. Zo wordt dit veiligheidsgevoel nog aangescherpt en het vertrouwen groeit. Ik vind het dus belangrijk een vertrouwensband op te bouwen met de zieke. Het is niet alleen door te luisteren en te praten, een goede babbel kan deugd doen, dat je de mensen het gevoel kan geven dat je ze steunt, maar ook door hen af en toe, zonder woorden, eens een dikke knuffel te geven, door hun handen in jouw handen te nemen,.....door hen liefde te geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten